غزل:یک شب دلی به مسلخ خونم کشید و رفت

 

یک شب دلی به مسلخ خونم کشید و رفت
دیوانه ای به دام جنونم کشید و رفت 

پس کوچه های قلب مرا جستجو نکرد
اما مرا به عمق درونم کشید و رفت 

یک آسمان ستاره ی آتش گرفته را
بر التهاب سرد قرونم کشید و رفت

من در سکوت و بغض و شکایت ز سرنوشت 
خطی به روی بخت نگونم کشید و رفت 

تا از خیال گنگِ رهایی، رها شوم
بانگی به گوش خواب سکونم کشید و رفت

شاید به پاس حرمتِ ویرانه های عشق
مرهم به زخم فاجعه گونم کشید و رفت

تا از حصار حسرت رفتن گذر کنم 
رنجی به قدر کوچ کنونم کشید و رفت 

دیگر اسیر آن منِ بیگانه نیستم 
از خود چه عاشقانه برونم کشید و رفت 

افشین یدالهی