جشن باستانی چهارشنبه سوری مبارک

 

 

آخرین سه شنبه سال خورشیدی را با بر افروختن آتش
و پریدن از روی آن به استقبال نوروز می رویم
سرخی تو از من ، زردی من از تو
جشن باستانی چهارشنبه سوری مبارک

 

 

بخاطر باران

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

کامل ترین نام :مادر

مادر1

مادر

نمی دانی چیست

 

نازپرورده ای و درد نمی دانی چیست
گریه ی ممتد یک مرد نمی دانی چیست

حس غریبی

از آدمیان دلتنگم

کشید و رفت

 

 

یک شب دلی به مسلخ خونم کشید و رفت

دیوانه ای به دام جنونم کشید و رفت

 

پس کوچه های قلب مرا جستجو نکرد

اما مرا به عمق درونم کشید و رفت

 

یک آسمان ستاره ی آتش گرفته را

بر التهاب سرد قرونم کشید و رفت

 

من در سکوت و بغض و شکایت ز سرنوشت

خطی به روی بخت نگونم کشید و رفت

کلیپ لری: مو غریو ای ولاتم

 

 

خیلی چیزها

بی تو اندیشیده‌ام کمتر به خیلی چیزها
می شوم بی اعتنا دیگر به خیلی چیزها

تا چه پیش آید برای من! نمی‌دانم هنوز…
دوری از تو می شود منجر به خیلی چیزها

غیرمعمولی ست رفتار من و شک کرده است
چند روزی می‌شود، مادر به خیلـی چیزها

نامه هایت، عکس‌ هایت، خاطرات کهنه‌ات
میزنند این‌جا به روحم ضربه، خیلی چیزها

هیچ حرفی نیست، دارم کم‌کم عادت می‌کنم
من به این افکار زجرآور، به خیلی چیزها

می‌روم هرچند بعد از تو برایم هیچ‌چیز…
بعدِ من اما تو راحت‌ تر به خیلی چیزها

 

نجمه زارع

بهانه ی سفر

 

 

سفر، بهانه ی خوبی برای رفتن نیست

نخواه اشک نریزم، دلم که آهن نیست!

 

“مرا ببخش اگر گریه می کنم وقتی

نوشته ای که غزل جای گریه کردن نیست”

 

نجمه زارع

صدای سکوت

چه کسی می فهمد؟

حیرانم

غزل : باد برد

 

 

 

 

 

شانه‌ات را دیر آوردی سرم را باد برد

 

خشت خشت و آجر آجر پیکرم را باد برد

 

 

من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند

 

نیمم آتش سوخت،نیم دیگرم را باد برد

 

 

از غزل‌هایم فقط خاکستری مانده به جا

 

بیت‌های روشن و شعله‌ورم را باد برد

 

 

با همین نیمه همین معمولی ساده بساز

 

دیر کردی نیمه عاشق‌ترم را باد برد

 

 

بال کوبیدم قفس را بشکنم عمرم گذشت

 

وا نشد بدتر از آن بال و پرم را باد برد

دو بیتی : نمایشنامه ی انتقادی

گفتی تو را “ببخشم

گفتی تو را “ببخشم” و از عشق بگذرم…
رد میشوم ولی نه، محال است بگذرم !

آنقدر گرد کینه به جانم نشسته است
دیگر برای آینه سخت است باورم

آن اشک ها که ریخته ام پای تو شده ست
آبی که سال هاست گذشته ست از سرم!

هر لحظه بی تو بودن من، سال ها گذشت
من از تمام مردم دنیا مسن ترم…

گه گاه می روم به سر قبر مادرت…
“گفتی: رها نمیکنم ات… جان مادرم…”

رباعی :رو بزنم

 

اندازه ی غصه؛حرف از او بزنم

بی فایده ست ناله؛ یا هو بزنم

هرچند که حال گریه دارم اما

باید که به اشک هم کمی رو بزنم

 

علیرضا همتی فارسانی

مهر 97

 

 

نظری نداری؟  

مرگ یعنی ...

گفته بودم میروی، دیدی عزیزم آخرش
سهم ما از عشق هم شد قسمت زجر آورش

زندگی با خاطراتت اتفاقی ساده نیست
رفتنت یعنی مصیبت، زجر یعنی باورش!