غزل : جز عاشقی راهی نیست

 

جز عاشقی راهی نیست

 

 

من عاشقم با عشق گرچه  بی نظیرم

قسمت شده افسوس و با غم هم مسیرم

تصمیم دارم با خودم رو راست باشم

هفتاد بغض بی امان کرده اسیرم

عاشق شدم این اتفاق تازه ای بود

اما چرا با اشک باید خو بگیرم

 از شعر هایم درد و غم می بارد و تو

تنها مرا نگذار با تو بی نظیرم

جز عاشقی راهی برای زندگی نیست

شاید همان بهتر که در عشقت بمیرم

علیرضا همتی فارسانی

مرداد95

حیف باشد که....

غزل : چرا غزل

گفتیغزل بگو، غزل من، چرا غزل؟
وقتی که میشود مغازله فرمود در عمل

بیهوده است شعر و غزل، وزن و قافیه
مستفعلن مفاعل مستفعلن فعل

رباعی: مردم چشم

 

بی روی تو گشت لاله گون مردم چشم

بنشست ز دوریت به خون مردم چشم

افتادی اگر ز چشم مردم چون اشک

در چشم منی عزیز چون مردم چشم

 

رهی معیری

باید و نیست

 

تو را خبر ز دل بی قرار باید و نیست

 غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

اسیر گریه ی بی اختیار خویشتنم 
فغان که در کف من اختیار باید و نیست

چو شام غم دلم اندوهگین نباید و هست 
چو صبحدم نفسم بی غبار باید و نیست

مرا ز باده نوشین نمی گشاید دل 
که م ی بگرمی آغوش یار باید و نیست

درون آتش از آنم که آتشین گل من 
مرا چو پاره ی دل در کنار باید و نیست

بسرد مهری باد خزان نباید و هست 
به فیض بخشی ابر بهار باید و نیست

چگونه لاف محبت زنی ؟ که از غم عشق 
ترا چو لاله دلی داغدار باید و نیست

کجا به صحبت پکان رسی ؟ که دیده تو 
بسان شبنم گل اشکبار باید و نیست

رهی بشام جدایی چه طاقتی است مرا ؟
که روز وصل دلم را قرار باید و نیست

  رهی معیری

زندگی یک چمدان است

زندگی یک چمدان است که می آوریش

بار و بندیل سبک می کنی و می بریش

 گاه و بیگاه پُر از پنجره های خطرم

به سَرم می زند این مرتبه حتما بپرم

گاه و بیگاه شقیقه ست و تفنگی که منم

قرص ماهی که تو باشی و پلنگی که منم

چمدان دست تو و ترس به چشمان من است

این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است

قبل رفتن دو سه خط فحش بده،داد بکش

هی تکانم بده،نفرین کن و فریاد بکش

   علیرضا آذر

عشق جایش تنگ است!

 

نامه ای در جیبم

و گلی در مشتم 

غصه ای دارم با نی لبکی

سر کوهی گر نیست

ته چاهی بدهید

تا برای دل خود بنوازم... 

عشق جایش تنگ است!

 

"حسین منزوی"

 

من و تو

 

«متون»، جمع مکسر متن نیست؛

«من»، است که «تو» را در آغوش گرفته است ...

خواستن و برخاستن

غرق قضاوت

 

 

خدایا؛

آنقدر غرق در قضاوت هستم؛

ڪه فراموش کردم قاضی تویی؛

صدای افڪار مرا خاموش ڪن؛

تا صدای تو را بشنوم ...

بیشتر از زنده ها

 

 

مرده ها بیشتر از زنده ها؛

گُل دریافت می کنند؛

چون که این روزها؛

افسوس، قوی تر از قدرشناسی است ...!

 

یک سلام

هم رنگ جماعت

شعر: غزل شب های شعر خوانی

 

گاهی چنان بدم که مبادا ببینی ام

 

حتــی اگـــر به دیده رویــا ببینی ام

 

من صورتم که به صورت شعرم شبیه نیست

 

بر این گمان مباش کـه زیبا ببینی ام

 

شاعر شنیدنی ست ولی میل، میل توست

 

آماده ای که بشنـــوی ام یا ببینی ام ؟