چکیده | |
مبالغه تصویری است بلاغی که اغلب برای آرایش کلام و جلب توجّه شنونده به کار میرود. در مبالغه، شاعر با استفاده از دو شیوۀ بزرگنمایی و کوچکنمایی مفاهیم خُرد را بزرگ جلوه میدهد و مفاهیم بزرگرا خُرد، و در واقع با استفاده از این ابزار بیانی سخن خویش را بسط میدهد و تأکید میکند تا القای مفهوم بهتر انجام پذیرد. اغلب بلاغتنگاران ضمن معرفی مبالغه تأکید کردهاند که مبالغه در حقیقت نوعی دروغ آمیخته با خرافات است و بنابراین گاه آن را تمجید کردهاند و از عناصر اصلی شعر و سخن بلندپایه دانستهاند و گاه آن را مطرود دانسته و شعر راستین را از آن مبرّا دانستهاند. با توجه به رویکرد متفاوت و گاه متناقض بلاغیون نسبت به مبالغه، در این مقاله به این پرسش پاسخ گفتهایم که ارزش جمالشناسی مبالغه چیست و استفاده از مبالغه تا چه حد در سخن متعالی جایز و بایسته است؟ | |
کلیدواژه ها | |
بدیع؛ مبالغه؛ اغراق؛ غلو؛ مبالغه و شعر حماسی |