شعر لری (گلایه از روزگار)

(گلایه از روزگار)

 

دلِ بی هُمدُرُنگ

مو اِشکسته دل ئی روزگارم

خدا دونه زِهشتی زس ندارم

دلم  بی همدرنگِ ، مَنده  تِهنا

اِگوی چی حار حشک مینِ صَحرا

پریشونم   پریشونم    پریشون

کَدُم حیرده ، دلم حینه ز گردون

اَ دستس ئی همه تحلی به ویرم

چینو جون به سرم کرده ِ ،بمیرم

دلِ نِیدم که آرمونس وراهه

اِبینی  ، کُه گِرِدومِه دو واره

سر ناسازگاری هشته دنیا

هُلِ پد آویدم ، دل نی گره جا

زمونه ای زمونه بی قرارم

دلم هَفِستِه و سر نی دِرارم

پتول آویدم نَونُم بُگُم چی

دُدُدُنیا به  مو تا   ئی  غُرُمنی

دلِ مو خسته  اَ صحو و پسینه

نَم  اوسار  دلم  به دست کینه

غم تو هی سرم دنگ ئی دراره

چینو سُهدُم ، کسی سر نی دِراره

شو و رو   غم اباره  هی  به جونم

تَشِس مین دِلِ   سُهدِه    زَوونُم

به کی درد دلم  وا گُم ، نَدونم

که بی درمونِ درد ِ مو  ایدونم

 

علیرضا همتی فارسانی     مرداد93

نظر بدهید