غزل: دبه در بیاورم

دبه در بیاورم

باور نکن که رخت سفر در بیاورم 

از پلک های خواب ،سحر در بیاورم 

تو خویشتن داری و این خوب است ای کاش

می شد که از کار شما سر در بیاورم 

یک آسمان پر ستاره در نگاه تو

در آسمان چشم تو پر در بیاورم

انگار این تویی که مرا شعر می کنی

با بودنت از غم ، پدر در بیاورم

خوشحال ،از بدنامی عشقم همیشه

در فکر من نبود که دبه در بیاورم 

 

علیر ضا همتی فارسانی