بود و نیست

 

چشمهایت خیمه گاهم بود و نیست

                 بازوانت تکیه گاهم بود و نیست

دل به درگاه تو روی آورده بود

                 عشق تو پشت و پناهم بود و نیست

خاک پایت سرمه ی چشمان من

                چشم تو سوی نگاهم بود و نیست

کوچه گرد شام غم بود این دلم

                 روی تو مهتابِ ماهم بود و نیست

برق چشمانت شرر می زد به دل

                شمع شب های سیاهم بود و نیست

لا ابالی بودم و مسحور عشق

                  مستی ام تنها گناهم بود و نیست

باز گرد ای ماه پنهان در خسوف

                 سایه ای دیده به راهم بود و نیست

 

زهره طغیانی