خنده خورشید

هر نفس میرسد از سینه ام این ناله به گوش

که در این خانه دلی هست ، به هیچش مفروش

چون به هیچش نفروشم ؟ که به هیچش نخرند

هرکه بار غم یاری نکشیدست به دوش

سنگدل ، گویدم از سیم تنان روی بتاب

بی هنر ، گویدم از نوش لبان چشم بپوش

برو ای دل به نهان خانه ی خود خیره بمیر

مخروش ، این همه ای طالب راحت ! مخروش

آتش عشق بهشت است ریال میندیش و بیا

زهر غم راحت جان است ، مپرهیز و بنوش

بخت بیدار اگر جویی با عشق بساز

غم جاوید اگر خواهی ، با شوق بجوش

پر و بالی بگشا ، خنده خورشید ببین

پیش از آنی که شود شمع وجودت خاموش

« فریدون مشیری »