شعر:دنیای مجازی
سه شنبه, ۲۴ فروردين ۱۳۹۵، ۰۸:۵۱ ق.ظ
یک جانبه ما را نبر در پیش قاضی
سخت است عاشق باشی و خود را نبازی
وقتی نگاهم می کنی می پاشد از هم
این سرزمین با یورش ِ اقوام تازی
تو قوم وحشی می شوی من سربداران
جنگ حقیقی نیست جای بچه بازی
اصلن خدا می خواست مثل ریل آهن
خط تفکرهای ما باشد موازی
چشمان ِتو ناز است اما ناز کم کن
ای کاش می شد با دل ِ تنگم بسازی
بین من و تو اتفاقی قد کشیده
دیوار برلین از فرو پاشی ِ نازی
تو درحقیقت می روی یکباره از دست
از این خبر آشفته دنیای مجازی
یک پنجره باز است رو به بی نهایت
هرگز نشد جز تو دل دیوانه راضی
آخر چگونه می شود سرجمع باشد
درآن واحد کشتن و بنده نوازی
مهدی نژاد هاشمی
۹۵/۰۱/۲۴