هر چه از دوست رسد

یادتان باشد...

روش های درمانی برای رفع عارضه کمرویی

 

  اختلال کم رویی در افرادی که تک فرزند هستند و یا فرزند اول خانواده هستند بیشتر دیده می شود،با چه روش هایی می توان این مشکل را مرتفع کرد و بر آن پیروز شد.

فعالیت های منجر به ایجاد حس شادی و نشاط

 

  

 چه فعالیت ها و عواملی منجر به ایجاد حس شادی در افراد شود ،چگونه می توان شادی و شوق را در آنان به وجود آورد.

همه می‌دانیم که بسیاری از افراد دائما غمگین، تحریک‌پذیر و زودرنج هستند. علاوه بر این، هر روز با افراد بسیار شادی روبه‌رو می‌شویم که شاید گاهی غمگین شوند و یا دچار استرس‌های روزمره شوند، اما می‌ببینیم که آنها به خوبی استرس‌هایشان را کنترل می‌کنند، از روش‌های مناسبی برای مدیریت استرس‌ها در زندگی‌شان استفاده می‌کنند و در نتیجه، روزهایشان پرثمرتر و لذت‌بخش‌تر می‌شود.

مکتب هاى ادبى (قسمت دوم)

شش . مکتب وصف گرایى (ناتورالیسم)

این مکتب از سال 1880 تا 1890 در اروپا رواج یافت. اساس این مکتب، به کاربستن روش تجربى و علمى در ادبیّات بود. بر این اساس، آرمان هایى از این دست بروز کردند:

ـ گزارش کردن تجارب و آزموده هاى خویش در آثار ادبى، با همه جزئیّات.

ـ اعتقاد به تأثیر جدّى و مبالغه آمیز وضع مزاجى و ارثى بر شخصیّت انسان.

ـ گرایش به جبر و بى اختیارى انسان; و بى توجّهى به دین و اخلاق.

ـ به کار بستن زبان محاوره در ادبیّات.

ـ بى توجّهى به شعر و شاعرى.

بزرگان این مکتب که بیشتر به رمان و داستان کوتاه متمایل بودند، عبارتند از: امیل زولا، گى دوموپاسان، و آلفونس دوده. از نویسندگان ایرانى، صادق هدایت بسیار تحت تأثیر این مکتب بوده است.

مکتب هاى ادبى(قسمت اول)

مکتب هاى ادبى در مغرب زمین بنا به تحوّلات اعتقادى، اجتماعى، و سیاسى، گوناگونى ها و تطوّرات بسیار یافته اند. از آن جا که آشنایى با این مکاتب، بر کار و راه ما اثر مى گذارد، مکاتب عمده ادبى را به کوتاهى مورد مطالعه قرار مى دهیم.

غزل: کار آسانی که نیست

 

در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست

می رسم با تو به خانه،از خیابانی که نیست

می نشینی روبرویم،خستگی در می کنی

چای می ریزم برایت،توی فنجانی که نیست

بازمی خندی ومی پرسی که حالت بهتر است؟!

باز می خندم که خیلی،گرچه می دانی که نیست

چشم می دوزم به چشمت،می شود آیا کمی

دستهایم را بگیری،بین دستانی که نیست..؟!

وقت رفتن می شود،با بغض می گویم نرو...

پشت پایت اشک می ریزم, توی ایوانی که نیست

بعد تو این کار هر روز من است

باور این که نباشی،کار آسانی که نیست.....

گاهی...

غزل: سنگ ترین سنگ

 

بر بستر تردید، فرومانده ترینم
دیری است که من سنگ ترین سنگِ زمینم

چون خاطره ی مبهم یک کوچه ی بن بست
صد بار اگر تازه شوم، باز همینم

رفتند پرستو نفسان صد افق و باز
من در خم و پیچ سفر نافه و چینم

یک عمر شفق گفتم و یک عمر شقایق
معلوم شد آخر، نه چنانم ، نه چنینم

نی ذوق سفر مانده و نی فرصت برگشت
نومیدی محضم، نفس باز پسینم

 

  محمدکاظم کاظمی

 

ملاک مقایسه

دل گرمی

مقاله : بررسی ساختار ارسال مثل

 

 

 

بررسی ساختار ارسال مثل

غزل : دوباره

سر می زند از کوچه ی ما، ماه، دوباره!

وقت گل نی می رسی از راه، دوباره!

 

می آیی و این خانه ی ارواح به یمنت

پر می شود از ماه - به ناگاه- دوباره

 

وا می شود این پنجره با دست تو، آن گاه

پر می شود از اشک من این چاه، دوباره

 

با اینکه محال است دلی که تو شکستی

از نو بشود آن دل دلخواه دوباره

 

می جنگم و در صفحه ی شطرنج شب و روز

با یک حرکت می کنمت شاه، دوباره!

 

آری نی اگر گل بدهد، می رسی از راه

تا ناز کنی -گرچه به اکراه- دوباره

 

اما نکند «وعده»ی دیگر بدهی و 

چشمم بشود آینه ی راه، دوباره

 

یک بار دگر وعده بده «واو»بگو تا

با «واو» تو آهو بشود «آه» دوباره!

 

 

  غلامرضا طریقی,

غزل:بد نیست تو هم با من اگر راه بیایی

من در پی رد تو کجا و تو کجایی
دنبال تو دستم نرسیده است به جایی

ای « بوده » که مثل تو نبوده است، نگو هست
ای « رفته » که در قلب منی گرچه نیایی...
 

این عشق زمینی است که آغاز صعود است
پایبند « هوس » نیستم ای عشق « هوایی »

قدر تنی از پیرهنی فاصله داریم
وای از تو چه سخت است همین قدر جدایی!

ای قطب کشاننده پر جاذبه دیگر
وقت است دل آهنی ام را بربایی

گفتی و ندیدی و شنیدی و ندیدم
دشنام و جفایی و دعایی و وفایی

یک عالمه راه آمده ام با تو و یک بار
بد نیست تو هم با من اگر راه بیایی...

 

 

 

 

   مهدی فرجی

غزل : شهیدت می شوم

 

سراغ از من نمی گیری و حال از من نمی پرسی
جواب از من نمی خواهی، سؤال از من نمی پرسی

غریبه می شوی سال دگر ای آشنا امسال!
چرا از دوستی از پارسال از من نمی پرسی

چه شد سرمایه ام، مال و منالم، دین و ایمانم
از این سود و ضررها یک ریال از من نمی پرسی!

تویی آری تویی آن آرزوهای محال من
چرا از آرزوهای محال از من نمی پرسی...

جدال حق و باطل بین من با عشق دیرینه است
خودم را کشتم و از این جدال از من نمی پرسی

شهیدت می شوم، خونم حلالت می شود روزی
ولی آنروز هم افسوس، حال از من نمی پرسی

 

 

 مهدی جهاندار

رفیق ماندگار

غزل :‌آفرید

 

از همان اول دلم را در تب و تاب آفرید
خاک بود؛ اما مرا از آتش و آب آفرید

کفش های کهنه ی تنهاییم را جفت کرد
نیمه ی گم کرده ی من را چه نایاب آفرید

مانده ام حافظ تو را در چندمین دفتر نوشت
مانده ام سعدی تو را در چندمین باب آفرید

آستین بالا زد امشب پلک هایم تا تو را
آنچنانی که خودش می خواست در خواب آفرید

ماه، نیم دیگرش را جستجو کرد و نیافت
بعد جای آن خودش را در دل آب آفرید

 

نجمه زارع

غزل: برای عشق می میرم

 

رفتن ما اتفاق ناگوار کوچکی ست
بازمی گردیم روزی، روزگار کوچکی ست

می گذاری گاه دور از تو جهان را حس کنم
لطف یا قهر است این؟! دورم حصار کوچکی ست

با مرور دوستی هایم به من اثبات شد
هر که جز تو دوستم شد، دوستدار کوچکی ست

در تو من دنبال چیزی ماورای شهرتم
شاعرت بودن برایم افتخار کوچکی ست

من برای عشق می میرم، برای شعر نه!
دفتر شاعر برای او مزار کوچکی ست...

چون "عطارد" گرد تو بیش از همه چرخیده ام
سوختم، شکر خدا عشقت مدار کوچکی ست

بارها از پیش رویت رد شدم صیاد پیر
می پسندیدی نمی گفتی شکار کوچکی ست

بعد ساعت ها نگاه و ذوق و ترس و شرم و شک
انتظار یک تبسم، انتظار کوچکی ست

با دعا شاید به دست آوردمت؛ چون با دعا
دستکاری کردن تقدیر کار کوچکی ست

 

 

کاظم بهمنی

غزل : عاشق و مرهم!!!

 

مثل گیسویی که باد آن را پریشان می کند

هر دلی را روزگاری عشق ویران می کند

 

ناگهان می آید و در سینه می لرزد دلم

هرچه جز یاد تو را با خاک یکسان می کند

 

با من از این هم دلت بی اعتناتر خواست، باش!

موج را برخورد صخره کِی پشیمان می کند؟

 

مثل مادر، عاشق از روز ازل حسرت کِش است

هرکسی او را به زخمی تازه مهمان می کند

 

اشک می فهمد غمِ افتاده ای مثل مرا

چشم تو از این خیانت ها فراوان می کند

 

عاشقان در زندگی دنبال مرهم نیستند

دردِ بی درمانشان را درد درمان می کند...

 

مژگان عباسلو

غزل : دیگر

 

درد من این روزها از جنس دردی دیگر است

کوچه ات بی من مسیر کوچه گردی دیگر است

راه آن راه است و کفش آن کفش و پا آن پا ولی –

رهنورد این بار اما رهنوردی دیگر است

فرق ما در " آنچه بودیم" است با " آنچه شدیم"

تو همان زن هستی و این مرد ‘ مردی دیگر است!

نقشه ی گنجی که من میخواستم پیش تو نیست!

ظاهرا در سینه ی دریانوردی دیگر است

چشمهایت را که بستی با خودم گفتم : جهان –

باز هم در آستان جنگ سردی دیگر است

در درونم جنگجویی از نفس افتاده و

با وجود این به دنبال نبردی دیگر است

وقت خوشحالی ندارم! زندگی من فقط –

داغ روی داغ و دردی روی دردی دیگر است

 

اصغر عظیمی مهر