تو مثل حرمت اشکی چکیده می آیی

 

همیشه با دل تنگ و تپیده می آیی

تو مثل حرمت اشکی چکیده می آیی

 

همیشه با دل خونین و خاطری غمگین

تو مثل سرخی خونی به دیده می آیی

 

گهی شبیه خزنده خزید و خواهی رفت

ولی شبیه کسی که گزیده می آیی

 

دمی چه بی خبر و ناگهان شبیه نسیم

به روی پیکر سردم وزیده می آیی

 

گهی تو خسته و بی حال وساکتی انگار

که از مسافت دوری رسیده می آیی

 

و اینکه بعد شب تیره و غم آلودم

تو مثل روشنی یک سپیده می آیی

 

چه شد شکوفه و برگت به زیر تیر تگرگ؟

درخت بی گل و برگی-تکیده می آیی    !

 

شبی تو در پی من در میان این مردم

شبیه آدم -آدم ندیده- می آیی     ..

 

 

جعفر مقیمیان