غزل : هیچ وقت

 

کی میرسم به لحظه ی دیدار؟ هیچ وقت...

این را حساب حادثه  نگذار  هیچ وقت.

آخر دو دلسپرده ی رسوا از عشق هم،

از هم نمی شوند که بیزار، هیچ وقت.

بی تو چه سخت می گذرد روزگار من

حالم گرفته از همه، انگار هیچ وقت...

من را که بی بهانه به تو فکر می کنم

آسان به دست خاطره نسپار هیچ وقت

بی تو چگونه زنده بمانم؟؟ نمی شود،

از چشمهایم عاشقی انکار، هیچ وقت.

باری که روی دوش منو تو امانت است

از آسمان رسیده و این بار هیچ وقت،

جز  در کنار عشق به مقصد نمی رسد،

یک دل بدون همدم و بی یار؟ هیچ وقت....

 

فریبا عباسی