«تاملی بر واژه ی شیر سنگی»
بازخوانی «بردِشیر»
(از کتاب ریشه های کهنتر بلوط - سامان فرجی بیرگانی)
«بَردِشیر» ها یا آنچه در فارسی به غلط به «شیرسنگی» ترجمه شده اند، نمادی از دلاوری، شجاعت و خصایص شیرگونه مرد متوفی بود، که بازماندگان به یاد و خاطره اش بر پا می داشتند. «بَرد» به معنای سنگ و « شیر» در این کلمه بیش از آنکه به پیکره تراش خورده حیوانی از سنگ دلالت کند، به خصایص شیرگونه و شخص متوفی اشارت داشت. کسره ی آخرکلمه «برد» ، تخصیص و انتساب سنگ مزار به متوفی را در نظر دارد. «بردشیر» «ترکیبب وصفی» ساخته شده از صفت و موصوف است. که نخستین مترجمان آن به فارسی به اشتباه آن را «ترکیبی اضافی» پنداشته و به شیر سنگی ترجمه کرده اند. ترجمه دقیق این کلمه به فارسی عبارت است از سنگ مزاری که به «شیر» آرمیده در گور (مرد متوفی - شیرمرد) تعلق دارد.به تعبیر دیگر «برد شیر» نوعی سنگ گور مخصوص شیرمردان است.
برَدِشیری سَر خاکُم بِوَنین اَر مُردُم
تا نَگُن پشت َسرُم بَردِ مزارِس خو، نی (روشن سلیمانی)
سنگ گوری که مخصوص شیر مردان است برگور من قرار دهید.
تا پس از مرگم نگویند سنگی که در خورمنز لت و شانم ساخته نشده است.
